PSYCHOTERAPIA RODZINNA
Rodzina – pierwsze miejsce człowieka. Rodzice, opiekunowie – pierwsi ludzie, którzy to miejsce stwarzają, bez których ów młody człowiek właściwe nie mógłby przeżyć. To w rodzinie dokonują się pierwsze, często najważniejsze zdarzenia, doświadczenia. Człowiek „nasiąka” wartościami, uczy się sposobów komunikacji z innymi ludźmi, nabywa umiejętności niezbędnych do dalszego społecznego życia, uczy się jak przekazywać uczucia, opinie, jak, kiedy i czy w ogóle wyrażać siebie…
Rodzina jest jak system naczyń połączonych, zmiana w jednym będzie powodowała zmianę w pozostałych aż do wyrównania. A w rodzinie zmiana dokonuje się ciągle, dojrzewamy w niej, bez względu na to czy jesteśmy Dziećmi, czy Rodzicami. Jeśli rodzina funkcjonuje dobrze, jej członkowie za zmianami nadążają, choć zawsze wywołuje to tymczasowe zakłócenia równowagi, powoduje kryzysy, potrzeba dostosowania się do nowej sytuacji sprawia, że stabilizacja w rodzinie jest przywrócona. Rodzina jest w stanie dalej funkcjonować w atmosferze wzajemnego zaufania, bliskości, integralności zapewniając jednocześnie każdej osobie należącej do niej możliwość rozwoju i poczucia indywidualności.
Czasem jednak kryzys jest tak duży, że system rodzinny nie radzi sobie z jego rozwiązaniem. Pojawia się objaw, który stanowi problem, ale i jednocześnie integruje rodzinę wokół siebie, jednoczy ich. Objaw często pełni taką właśnie funkcję – nie pozwala rodzinie się rozpaść, sprawia wrażenie zjednoczenia się w obliczu problemu, a może przyjąć różną formę: zakłócenia komunikacji między małżonkami, zaburzeń psychicznych, zaburzonego zachowania u któregoś z dzieci, czasem nawet choroby.
Warto wtedy pomyśleć o wsparciu w gabinecie psychoterapeutycznym, gdzie psychoterapeuta w atmosferze zaufania, poczucia bezpieczeństwa prowadzi rodzinę do odkrycia przyczyn pojawiającego się objawu, który zakłóca funkcjonowanie.
Celem psychoterapii rodzin jest przywrócenie jej równowagi, poprzez poprawę spójności w komunikacji i relacji, przywrócenie poszczególnym członkom rodziny odpowiednich dla nich ról i odnalezienie właściwej hierarchii w rodzinie, gdzie rodzice w poczuciu wzajemnego porozumienia i wsparcia stoją szczycie rodzinnej piramidy. Zapewniają dzięki temu swym dzieciom poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa. Efektem owych zmian jest poczucie przynależności do rodziny, szacunku, miłości i wsparcia, które daje siłę do rozwoju i właściwego procesu indywidualizacji.
